Tired of taking one step forward and two steps back- over and over again

Hoi hoi.

Ik weet het- ik ben vreselijke slecht in het bijhouden van mijn blog!
Ik kan met allemaal smoesjes komen waarom ik niets heb geschreven de laatste maand, maar de waarheid is dat ik gewoon té moe ben (geweest) en de energie er niet voor had. Eigenlijk nog steeds niet, maar ik moet even van me afschrijven zodat ik het niet allemaal voor mezelf blijf herhalen in mijn hoofd. En ja, als ik dan toch mijn gedachtens van me af ga schrijven is het minder moeite op de computer dan met pen en papier, niet waar?

Om maar eventjes ergens te beginnen heb ik sinds 3 á 4 weken een meer uitgebreide eetlijst en nu ben ik zo ongeveer 2 kilo dikker. Ja; bah!
Misschien vinden mijn ouders en de mensen die niet zo dicht op me leven dat ik me heel goed aan die lijst houd enzo, maar eigenlijk laat ik vaak dingen weg en er zijn ook zeker momenten waar ik me niet in kan houden en een vreetbui krijg..
Alles bij elkaar is het dus ongeveer zoals het zijn moet denk ik, maar het is niet gezond..

Verder probeer ik niet al te moe en kapot over te komen hier thuis, maar ik heb het idee dat ik helemaal aan mijn eindje ben op dit moment. Of de laatste 2 weken ongeveer.
Gelukkig heb ik nog altijd elke week fysioterapie en ga ik 1 of 2 keer per week naar de psycholoog, want ik had het niet alleen gered. Echt niet.
Vorige week bij de fysioterapie was ik helemaal gepijnigd, maar dat is alleen maar goed. Dan heb ik tenminste het idee dat er iets gedaan wordt.. Bovendien is de boel dan altijd net iets minder stijf en pijnlijk. Alle spanning gaat bij mij in mn spieren in mn hele lichaam zitten, dus ik ben lichamenlijk helemaal uitgeput..
De fysio kom trouwens voelen én zien dat ik aangekomen ben- Like hell, I know!

Op school gaat het vanwegen mijn lichte depressie en uitputting ook niet fantastisch meer. Ik begin meer en meer achter te raken in alle vakken (wiskunde gaat nog wel geloof ik) en ik heb nu ook alweer een deel absentie omdat ik stom weg niet de fut heb gehad om naar de bushalte te lopen en vervolgens meerdere bussen te nemen en na schooltijd weer de bus terug en dan óók het stijle pad van de bushalte naar huis te moeten lopen.
Dat is te veel na een paar uurtjes school en ik krijg me niet zover dat te doen, zo af en toe. Huiswerk ligt zich ook al 2 weken op te stapelen..

Nee, het gaat niet lekker. Ik ben alles spuug zat, ik ben lichamenlijk OP, heb tintelingen door mijn hele lichaam van de spanning en tot slot kan mijn hoofd het stijgende gewicht niet bijhouden!
Het voelt alsof mijn lichaam de trap opklimt in een razend snel tempo, terwijl mijn "ik" steeds in een donker gat valt en super veel moeite moet doen er weer uit te klimmen. Ja, ik ben toe aan een timeout. Pauze van alles. Alweer. Maar ik houd mensen om me heen voor de gek; papa en mama weten vast niet hoe ik me écht voel. Ik draag een masker, denk ik..
Ik weet niets zeker.

Liefs