En nu wil ik wel weer naar school!

Ja, dat klopt. Ik ben de vakantie helemaal beu. Met totaal geen orden en structuur. Nu heb ik de laatste dagen eindelijk de draad weer tepakken en dan overkomt me dit weer! Familie op bezoek.
Nou, allemaal lekker eten en dingen.. en wandeltochten waar ik niet aan mee mag doen, omdat ik niet extra wil eten.
Mijn gewicht is trouwens op zijn laagst geweest woensdag!! 45,1 kg.. en ik was er nog wel van overtuigd dat ik in de vakantie minstens 2 kilo zou zijn aangekomen. Ha, zo zie ik maar weer hoe verdraaid mijn zelfbeeld is toch?
Maar het kan ook gewoon zo zijn dat de stem alles en iedereen, including me, voor de gek houdt, want ik heb de 2- 3 dagen voor het wegen veel gesmokkeld!
Anyhow, vandaag is het totaal mis gegaan! Ik heb in no time hele 3(!) Ritter Sport's naar binnen gewerkt- en er uitgekotst!
Shizzle nog aan toe..!
Maar goed (niet goed), ik heb me nu weer voorgenomen om te smokkelen als de dagen hiervoor, want toen zat ik dus ook op dat ene laagste gewicht! als ik door deze eetbui dus ben aangekomen gaat het er toch weer even hard af? TOCH?
Weet je; ik wil niet aankomen! ik ben doodbang. Over 4 weken, als mijn dietiste terug is van vakantie dan mòet ik wel! ik zit er zo mega tegenop! want de stem in mijn hoofd blijft maar volhouden dat als ik weer naar school ga dat ik dan zowieso de lunch weg kan gooien en ook het tussendoortje.. En dan blijft er al een heel stuk minder over! Maar de zogenaamd gezonde ik vecht daar dan weer tegen want ik heb toekomstplannen die ik graag wil werkelijk maken! En dat kan niet als ik niet aankom.. wat nu als ik nooit de dicipline terug krijg om normaal met eten om te kunnen gaan?
Ik voel me klote en vreselijk hopeloos.
dat is wat ik ben: een hopeloos geval.
Bah-
ik zie mijn buik nu gewoon DIK zijn! kan er wel om JANKEN!!!

"MORGEN WEER STRENG ZIJN EN SJOEMELEN EN ANDERE DINGEN DOEN. CHOCOLA HEB JE TOCH NIET MEER, WANT DAT IS NU WEL OP! DUS DAAR BEN JE DAN VANAF TOCH?! HA, DUN ZUL JE WORDEN!"
dat hoor ik. En alleen IK hoor het. Want het zit van binnen, heel diep waar niemand bij kan.

Ik weet niet wat ik met mezelf moet. soms zou ik echt gewoon veel liever- net als andere met een eetstoornis- in een kliniek zitten. Dan heb ik in iedergeval die houvast aan het feit dat er ook echt wat is, want nu voelt het alsof alles en iedereen liegt. er is niets met mij! Bovendien ben je in een kliniek niet alleen, maar met meer die het zelfde probleem hebben, PLUS dat ik dan geen eten in de buurt zou hebben wat ik zomaar kan opvreten!

LIFE IS LIKE SHIT, en ik ben er DIEP ingezakt! Wie kan me eruit helpen zonder er zelf in te zakken en vies te worden`??

SOS.. :(