Je zou denken..

..dat ik nu heel erg vrolijk ben, omdat we nu eindelijk een hondje hebben! Een hondje die hier niet eens zou zijn geweest als ik geen eetstoornis had gehad.
Maar ik ben de laatste twee dagen helemaál niet vrolijk! Ik voel me juist heel erg down!!! Ik heb de griep te pakken- al een week ofzo- en dat blijft bij mij altijd erg lang hangen. Nee, ik ben niet net als mn zusje die één of twee dagen hoge koorts heeft en dan weer beter is, ik heb echt nooit koorts en de griep blijft soms wéken hangen. Heel irritant en zwaar vervelend. Mam zei vandaag dat ik toch maar even koorts op moest nemen en weet je wat mijn temperatuur was? 35.8 graden! Geen wonder dat ik het steeds koud heb, pffh!
Ik ben dus misselijk, heb hoofdpijn en ben slap, heel slap! Ook veranderen mijn gevoelens de hele tijd, dus op het ene moment ben ik enigsinds gezellig, maar als er dan ook maar íets gebeurt heb ik het weer helemaal gehad. Aan het eind van de ochtend zou ik met mama en mn zusje boodschappen doen, maar ik weet niet, ik ging weer totaal door het lint! Werdt boos, had zó'n zin om iets of iemand- vooral mezelf- verrot te slaan!! Zo veel frustratie die er niet uit kan en mág. Ik begon dingen te roepen zoals "ik eet gewoon helemaal niet meer! dan maar niet beter!" en "Ik ga weg hier! Ik stik in dit huis". En toen liep ik naar buiten met een boze kut kop en ik wilde weg lopen, het pad af richting bushalte, maar ik mocht de tuin niet uit, want dan zou ik gaan rennen om mijn eten te compenseren en dat is VERBODEN. Ik word dus ook inderdaad gek hier, ookal heb ik nu een puppy om mee te dollen!
Mam had vandaag zo'n opmerking gemaakt als "Die hond heeft alleen maar meer elende bezorgt. ik heb er nu al spijt van!" Toen werd ik ook mega verdrietig, want ze zei ook dat ik me door hem me nog minder waard voel aangezien ik had gezegt dat Twister mam en mn zusjes veel leuker vindt en mij niet mag. En dat voel ik dus ook echt en niet alleen met Twister, maar ik voel dat ieder mens zo over mij denkt. Ik voel dat ik in de weg loop. Voor iedereen en ook veel voor mijzelf!
Het is zo'n rot gevoel, want ik weet heus wel dat mensen van me houden, althans een aantal! En dat is genoeg, maar ik voel gewoon behoefte voor meer.. Alles moet perfect zijn en iedereen moet mij aardig vinden anders hoeft het allemaal niet meer. Snap je?

Vorige week bij de dietiste woog ik 45.4 kg. Dat is 10 kilo minder dan ik woog voor mijn zogenaamde eetstoornis- waarvan ik nog niet kan accepteren dat het anorexia wordt genoemt!
De bedoeling is dat ik meer ga wegen zodat ik weer normaal kan functioneren en blablabla.. maar ook zodat ik weer vrolijk kan zijn. Maar hé hallo! Ik voelde me eerder net zo min blij en awsome hoor.. ik heb zo lang ik me kan herrinneren al een ontiegelijke hekel aan mijn uiterlijk. Ik kan me geen dag herrinneren dat ik me goed voelde in mijn kleren. Altijd te strak, te wijd, verkeerd model etc!
Ik voel nu dus ook heel erg dat ik in een verkeerd lichaam zit. Als ik zit vooral, want dan vallen mijn dikke, brede bovenbenen en buik op! VREEESELIJK vind ik dat!

Daar net was de rest van de family aan het zelfgebakken chocolade-haverkoekjes aan het eten en van die krokante zelfgebakken dingentjes met suiker en kaneel. Dan voel ik me zo klote! Waarom kan ik dat nou niet? Het is allemaal heel oneerlijk! Ik houd zo veel van lekker eten en er is echt giga veel wat ik zou willen kopen als ik in nl ben over 5 weekjes! Ontbijtkoek, stroopwafels/koeken, eierkoeken, bastognekoeken, bootjes met amandeltroep!!! En zoooo veel meer! Chocoladecake, milkshakes, ijskoffie, heerlijk verse broodjes, een echt nederlandse zak patat, nederlandse broodjes met kaas!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Drop, chocolaaade, B&J ijs!!!!!!!

IK HAAT DIT!!